Klasyfikacja lamp rentgenowskich
Ze względu na sposób generowania elektronów lampy rentgenowskie można podzielić na lampy wypełnione gazem oraz lampy próżniowe.
Ze względu na rodzaj materiału uszczelniającego można je podzielić na rurki szklane, rurki ceramiczne i rurki metalowo-ceramiczne.
Ze względu na zastosowanie lampy rentgenowskie można podzielić na lampy rentgenowskie do zastosowań medycznych i lampy rentgenowskie do zastosowań przemysłowych.
Ze względu na różne metody uszczelniania można je podzielić na otwarte lampy rentgenowskie i zamknięte lampy rentgenowskie. Otwarte lampy rentgenowskie wymagają stałej próżni podczas użytkowania. Zamknięta lampa rentgenowska jest uszczelniana natychmiast po odkurzeniu do pewnego stopnia podczas produkcji lampy rentgenowskiej i nie ma potrzeby ponownego odkurzania podczas użytkowania.
Lampy rentgenowskie są używane w medycynie do diagnostyki i leczenia, a w technologii przemysłowej do nieniszczącego badania materiałów, analizy strukturalnej, analizy spektroskopowej i naświetlania filmów. Promienie rentgenowskie są szkodliwe dla organizmu człowieka, a podczas ich stosowania należy podjąć skuteczne środki ochronne.
Struktura lampy rentgenowskiej z nieruchomą anodą
Lampa rentgenowska o stałej anodzie jest najprostszym typem lampy rentgenowskiej będącej w powszechnym użyciu.
Anoda składa się z głowicy anody, nasadki anody, pierścienia szklanego i uchwytu anody. Główną funkcją anody jest blokowanie przepływu elektronów poruszających się z dużą prędkością przez powierzchnię docelową głowicy anody (zwykle tarczę wolframową), aby generować promienie rentgenowskie, a także emitować powstałe ciepło lub przewodzić je przez uchwyt anody, a także absorbować elektrony wtórne i elektrony rozproszone. Promienie.
Promienie rentgenowskie generowane przez lampę rentgenowską ze stopu wolframu wykorzystują tylko mniej niż 1% energii szybko poruszającego się przepływu elektronów, więc rozpraszanie ciepła jest bardzo ważną kwestią dla lampy rentgenowskiej. Katoda składa się głównie z włókna, maski skupiającej (lub zwanej głowicą katodową), tulei katodowej i szklanego trzonu. Wiązka elektronów bombardująca tarczę anody jest emitowana przez włókno (zwykle włókno wolframowe) gorącej katody i jest formowana przez ogniskowanie przez maskę skupiającą (głowicę katodową) pod wysokim napięciem przyspieszającym lampy rentgenowskiej ze stopu wolframu. Szybko poruszająca się wiązka elektronów uderza w tarczę anody i zostaje nagle zablokowana, co powoduje pewną sekcję promieni rentgenowskich o ciągłym rozkładzie energii (w tym charakterystyczne promienie rentgenowskie odbijające metal tarczy anody).
Czas publikacji: 05-08-2022