Klasyfikacja lamp rentgenowskich
Ze względu na sposób generowania elektronów lampy rentgenowskie można podzielić na lampy wypełnione gazem i lampy próżniowe.
Ze względu na rodzaj materiału uszczelniającego, można je podzielić na rurki szklane, rurki ceramiczne i rurki metalowo-ceramiczne.
Ze względu na zastosowanie lampy rentgenowskie można podzielić na lampy rentgenowskie do zastosowań medycznych i lampy rentgenowskie do zastosowań przemysłowych.
Ze względu na różne metody uszczelniania, lampy rentgenowskie można podzielić na otwarte i zamknięte. Otwarte lampy rentgenowskie wymagają stałej próżni podczas użytkowania. Zamknięta lampa rentgenowska jest uszczelniana natychmiast po odkurzeniu do pewnego stopnia podczas produkcji i nie ma potrzeby ponownego odkurzania podczas użytkowania.
Lampy rentgenowskie są wykorzystywane w medycynie do diagnostyki i leczenia, a także w technologii przemysłowej do nieniszczących badań materiałów, analizy strukturalnej, analizy spektroskopowej i naświetlania klisz. Promieniowanie rentgenowskie jest szkodliwe dla organizmu ludzkiego, dlatego podczas jego stosowania należy stosować skuteczne środki ostrożności.
Struktura lampy rentgenowskiej z nieruchomą anodą
Lampa rentgenowska o stałej anodzie jest najprostszym typem lampy rentgenowskiej będącej w powszechnym użyciu.
Anoda składa się z głowicy anodowej, nasadki anodowej, szklanego pierścienia i uchwytu anodowego. Główną funkcją anody jest blokowanie przepływu elektronów o dużej prędkości przez powierzchnię tarczy głowicy anodowej (zazwyczaj tarczę wolframową), co powoduje generowanie promieniowania rentgenowskiego, a także wypromieniowywanie powstałego ciepła lub przewodzenie go przez uchwyt anodowy, a także pochłanianie elektronów wtórnych i elektronów rozproszonych.
Promieniowanie rentgenowskie generowane przez lampę rentgenowską ze stopu wolframu zużywa jedynie mniej niż 1% energii szybko poruszającego się strumienia elektronów, dlatego rozpraszanie ciepła jest bardzo ważną kwestią dla lampy rentgenowskiej. Katoda składa się głównie z żarnika, maski ogniskującej (zwanej głowicą katodową), tulei katodowej i szklanego trzonu. Wiązka elektronów bombardująca tarczę anodową jest emitowana przez żarnik (zwykle żarnik wolframowy) rozgrzanej katody i powstaje w wyniku ogniskowania przez maskę ogniskującą (głowicę katodową) pod wpływem wysokiego napięcia przyspieszającego lampy rentgenowskiej ze stopu wolframu. Szybko poruszająca się wiązka elektronów uderza w tarczę anodową i zostaje nagle zablokowana, co powoduje powstanie pewnej sekcji promieni rentgenowskich o ciągłym rozkładzie energii (w tym charakterystycznych promieni rentgenowskich odbijających metal tarczy anodowej).
Czas publikacji: 05.08.2022